سیمای خدایی

صوت زیبای امام باقر(ع)

از حضرت امام صادق(ع)روایت شده است:«امام باقر(ع)،خوش صوت ترین قاری قرآن بود.شب هنگام، زمانی که برمی خاست و به قرائت قرآن،مشغول می گردید، صوت خود را بلند می کرد.در آن هنگام که سقّاها،برای آوردن آب،از کنار او می گذشتند و همچنین،زمانی که عابران از آنجا عبور می کردند، به خاطر صوت خوش آن حضرت،می ایستادند و به قرائت قرآن او،گوش فرا می دادند.۱

چه کسی خوش صوت تر است؟

شخصی علاقمند بود که بداند چه صوتی بهترین صوت قرآنی است،به محضر پیامبر اکرم(ص) رسید و سؤال کرد:چه کسی از بهترین صوت قرآنی برخوردار است؟پیامبر جواب داد:کسی که وقتی به قرائتش گوش فرا دهی،بنگری که از خدا می ترسد.۲

نتیجه:خوبی و زیبایی صوت قاری بر دو گونه است:زیبایی ظاهری که موجب شادی خاطر شنونده می گردد و نیکویی باطنی که سبب ترس خواننده ی قرآن،از خدا می شود.برخی از قاریان،از هر دو برخوردارند،اما برخی،تنها از نیکویی باطنی و گروهی،تنها از زیبایی ظاهری آن بهره مندند.سزاوار است که قاریان خوش صوت،به منظور کمال صوت، زیبایی باطنی را هم،بر آن بیفزایند.

صوت زیبای امام سجاد(ع)

وقتی،امام سجاد(ع)،قرآن را قرائت می کردند، آن گونه آیات قرآن را با صدای خوش و جالب می خواندند که رهگذران را جذب خود می کردند و صدای قرآن خواندن ایشان،چنان تأثیری،بر آنها می گذاشت که گاهی،از شدت آن،بیهوش می شدند.۳

امام صادق(ع) فرمود:«امام سجاد(ع)،بهترین قاری قرآن زمان خود بود و صدای خود را بلند می کرد،تا اینکه،اهل منزل صدای زیبای او را می شنیدند».۴

حکایتی از گلستان سعدی

ناخوش آوازی،به بانگ بلند،آواز همی خواند،صاحبدلی بر او بگذشت و گفت:تو را مشاهره چند است؟

گفت:هیچ.گفت:پس،چرا زحمت خود همی دهی؟

گفت:از بهر خدا می خوانم.گفت:از بهر خدا،مخوان!

گر تو قرآن به این نمط خوانی بـبـری رونـق مـسـلـمـانـی

صوت غمناک امام کاظم(ع)

حفص گوید:من کسی را ندیدم که مانند امام کاظم(ع)، بر خود ترسان و همچنین امیدوار باشد.قرآن را،با حزن و اندوه می خواند.هنگامی که قرآن را تلاوت می کرد،گویا انسانی را،مخاطب خود ساخته بود.۵

و نیز می گوید:نزد امام کاظم(ع) بودم،به مردی که در محضرش بود،فرمود:آیا می خواهی در دنیا عمر طولانی داشته باشی؟

گفت:آری.امام کاظم(ع) فرمود:برای چه می خواهی در دنیا بمانی؟ عرض کرد:برای تلاوت سوره ی توحید.

امام صادق(ع) فرمود:«إنّ القرآن نزّل بالحزن،فاقروه بالحزن؛قرآن،با حزن نازل شد، پس،آن را،با حزن و اندوه بخوانید». ۶

نتیجه:خواندن قرآن با صوت حزین،اثر معنوی و روحانی،به قاری می بخشد و زمینه ی بسیار خوبی برای گریه ی او می گردد.

۱.بحارالانوار، ج ۲، ص ۱۹۵.

۲.همان، ج ۹۲، ص ۱۹۵.

۳.سفینه البحار، ج ۲،واژه صوت.

۴.بحارالانوار، ج۹۲، ص ۱۹۵.

۵.اصول کافی، باب فضل، حامل قرآن،حدیث ۱۰.

۶.اصول کافی، باب ترتیل قرآن.

۷. به نقل از داستان های پیروان وحی، محمد رضا اکبری، اجرت ماهیانه.