بداء حقیقتی مهم و از یاد رفته
بداء در لغت و اصطلاح
بداء به فتح باء و الفِ کشیده، به معنای ظهور و انکشاف پس از خفا، و علم و آگاهی بعد از جهل و ناآگاهی است. همچنین به معنای تغییر رأی آمده است(۱). البته بر خواننده فهیم پوشیده نیست که به این معنی بر خداوند روا نیست.
شیخ طوسی در این باره می نویسد: بداء به معنای ظهور است؛ از این رو می گویند: “بَدا لَنا سورُ المدینه”(۲)؛ دیوار شهر برای ما ظاهر شد.
(بیشتر…)
برخی از دوستان بارها پرسیده اند : آیا روایت « ولدنی ابوبکر مرتین» از قول امام صادق علیه السلام صحت دارد ؟ آن قدر تعداد این سوالات زیاد شد که مجبور شدیم پاسخی برای آن آماده نموده و در اختیار علاقمندان به حقیقت قرار دهیم. یکی از دلائلی که علمای Read more…
مجموعه فرهنگی مذهبی غدیریون تصمیم دارد جهت ترویج حقانیت اهل بیت علیهم السلام اقدام به توزیع بسته های فرهنگی و همچنین توزیع متن نوشتاری و صوتی خطابه غدیر در نقاط مختلف کشور اسلامیمان بویژه مناطق اهل سنت نماید. از این روی تمامی دوستان و همراهان همیشگی را جهت یاریمان در Read more…
خداوند در آیه ۵۹ سوره نساء به مؤمنان دستور می دهد که از خداوند و پیامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» و اولی الامر اطاعت کنند. واجب بودن اطاعت خدا و پیامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» معلوم است، امّا این که منظور از «اولی الامر» چه کسانی اند، که اطاعت آنان هم ردیف اطاعت خدا و پیامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» شمرده شده است، در میان مفسران فریقین مورد گفتگو است. در این نوشتار سعی بر این است که «اولی الامر» از دیدگاه مفسران شیعه و سنی مطرح و بررسی شود.
هفتاد روز از حادثه بسیار مهم و تاریخی غدیر خم گذشته بود که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم دیده از جهان خاکی فرو بست و روح مطهرش به عالم ملکوت عروج کرد. شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم موجی از غم و اندوه در فضای جامعه نوپای اسلامی ایجاد کرد. بار مصیبت چنان سنگین شد که بسیاری در حیرت فرو رفته و از خود بیخود گشتند و از تصمیم گیری مناسب و شایسته باز ماندند. جمعی نیز که از قبل خود را آماده چنین روزی کرده بودند، حال و هوای جامعه را برای ایجاد گرد و غبار، مناسب یافتند و با گِل آلودن نمودن آب، به دنبال گرفتن ماهی مراد خود رفتند. ستاره امیدی که در غدیر خم طلوع کرده و آرام بخش دل های مؤمنان گشته بود، در لابلای گرد و غبار فتنه، از دیدگان کم فروغ، محو شد. در میان ظلمت شهادت آفتاب، شب پره ها به تکاپو افتادند و با هجوم به خانه وحی، تلاش مذبوحانه ای را برای فرونشاندن نور خدا آغاز کردند؛ غافل از آنکه نور خدا با آن دسیسه ها خاموش شدنی نیست.