او سکینه است ، محبوب دل ثارالله

«کوته مقاله»
عنوان:او سکینه است ، محبوب دل ثارالله
بخش نخست
نویسنده : محمد زارع عبدالزهرایی
برگرفته از :سایت غدیریون

سَکینه، دختر امام حسین علیه السلام و مادرش رباب دختر امری ءالقیس است. نامش را امینه، امنیه و آمنه ذکر کرده اند و لقب وی را سکینه نهاده اند که به معنی وقار و سکون است.

سکینه همسر عبدالله اکبر، فرزند امام حسن و پسر عموی اوست که در روز عاشورا همراه امام حسین علیه السلام به شهادت رسید. از زمان ولادت حضرت سکینه علیها السلام اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما با توجه به فرمایش امام حسین علیه السلام خطاب به وی که فرمود: «تو بهترین بانوانی!» در می یابیم که وی در کربلا بانویی رشیده بوده و بین ده تا سیزده سال، سن داشته است.(۱)
رباب و سکینه علیهما السلام که از بهترین زنان عصر خویش بودند، نزد امام حسین علیه السلام منزلتی عظیم داشتند و شدّت علاقه امام به آنها به قدری بود که حضرت فرمود:

«من خانه ای را که سکینه و رباب در آن ساکنند، دوست دارم. علاقه مند به ایشان هستم و مال خود را برایشان خرج می کنم.»(۲)
سکینه از چشمه زلال دانش و معرفت امام حسین علیه السلام جرعه ها نوشید و به درجه ای از ایمان و باور دینی رسید که امام در توصیفش می فرماید:

غالب (اوقات) بر سکینه چنین است که با تمام وجود محو جمال ازلی است. ایّامش غرق در عبادت و راز و نیاز با پروردگار سپری می گردد.(۳)

این تعریف، بیانگر مقام برجسته دختر امام حسین علیه السلام در راستای یقین به پروردگار متعال و گسستن از مشغولیات و دلبستگی های دنیای فانی است.
نقل شده است در مجلسی که مروان، امیرمؤمنان علیه السلام را سب نمود، با شهامت، او و اجدادش را لعنت کرد. دختر عثمان نیز در جلسه حاضر بود، رو به سکینه علیها السلام کرد و گفت: من دختر شهیدم! سکینه علیها السلام سکوت کرد و آنگاه که مؤذّن صدا به اذان بلند کرد و به عبارت: «اشهد انّ محمّداً رسول الله» رسید، خطاب به دختر عثمان فرمود: این، پدر من است یا پدر تو؟ دختر عثمان شرمسار گشت و گفت: «لافخر علیکم ابداً؛ من دیگر هرگز به شما فخر نخواهم کرد.»(۴)
در منابع تاریخی آمده است که حضرت سکینه علیها السلام از پدرش امام حسین و عمّه اش امّ کلثوم علیهما السلام روایت نقل کرده و فائد مدنی مولی عبیدالله بن ابی رافع و فاطمه بنت الحسین از او حدیث نقل کرده اند.

پی نوشت ها:
۱. حضرت سکینه و…، علاّمه مقرّم، ص ۲۶۲.
۲. محدّثات شیعه، دکتر غروی نایینی، ص ۲۱۰.
۳. اسعاف الراغبین، در حاشیه نورالابصار، ص ۲۰۲.
۴. تراجم سیّدات بنت النّبوّه، ص ۱۵۷.