بسم الله الرحمن الرحیم
«کار را به کاردان بسپارید»
بقلم: محمد زارع عبدالزهرایی
.
وقتی می گوییم کار را به کاردان بسپارید برای همین است . در کتاب هدیه آسمانی سال ششم نویسندگان از حدیث بی خبر ، در یک سوال پرسیده اند که وجه شباهت حضرت قاسم علیه السلام و شهید فهمیده چیست ؟
«کوته مقاله» عنوان:او سکینه است ، محبوب دل ثارالله بخش نخست نویسنده : محمد زارع عبدالزهرایی برگرفته از :سایت غدیریون سَکینه، دختر امام حسین علیه السلام و مادرش رباب دختر امری ءالقیس است. نامش را امینه، امنیه و آمنه ذکر کرده اند و لقب وی را سکینه نهاده اند که Read more…
«کوته مقاله»
عنوان : دختری در شام
بخش : سوم
در بخشهای گذشته پیرامون ولادت و نام گذاری دختر سه یا پنج ساله حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام که در شام و در اسارت به شهادت رسیدند گفتگو کردیم. در این جلسه ابتدا اندکی پیرامون نام رقیه و سپس به جنبه های دیگر شناساندن این بزرگ پرچمدار اسارت و شجاعت خواهیم پرداخت.
نام رقیه در تاریخ:
این نام ویژه تاریخ اسلام نیست، بلکه پیش از ظهور پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) نیز این نام در جزیره العرب رواج داشته است. به عنوان نمونه، نام یکی از دختران هاشم (نیای دوم پیامبر (صلی الله علیه وآله)) رقیه بود که عمه حضرت عبداللّه ، پدر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) به شمار می آید.(۱)
«کوته مقاله»
عنوان : دختری در شام
بخش : دوم
در شماره نخست «دختری در شام » کوتاه به نام یکی از دختران حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام که در شام مدفون است ، پرداختیم. اما از آنجایی که این کودک ، مورد توجه ویژه از طرف اهل بیت معصوم و شیعیان بوده و هست ، در این قسمت به شرح مختصری از میلاد ایشان می پردازیم.
در واپسین سال های عمر معاویه، روزگاری که زیاده خواهی های او سایه ای سنگین از فساد و تباهی بر جامعه مسلمین انداخته بود، تولد نوزادی دختر به نام رقیه (علیهاالسلام) شادی و شعف را به خانه گلین و ساده امام حسین (علیه السلام) فرا خواند و اشک شوق را مهمان نگاه های منتظر کرد و امام، آرامش کوتاه و زودگذری در سایه خرسندی از مولود خجسته خود پیدا کرد و لبخندی از سرور بر چهره خسته و اندوهگین اش از ظلم و جور زمانه نشاند؛ زمانه ای که هتاکی به خاندان پیامبر (صلی الله علیه وآله) و دشنام دادن به امیرالمؤمنین (علیه السلام) سکه رایج شده بود. تزویر و ریاکاری چنان در بافت جامعه نفوذ کرده بود که کسی به چشم های خود نیز اعتماد نداشت. این در حالی بود که سنگینی زخم تمام این معضلات ریشه دار، بر قلب امام وارد می آمد. معاویه اما، با همه فریبکاری و نیرنگی که داشت، در برابر فرشته مرگ، بی چاره و ذلیل می نمود و آن گاه که مرگ گریبانش را گرفت، بی هیچ مقاومتی تسلیم شد و پسر می گسار و شهوت پرست او بر اریکه ای که بیست سال، پدرش و دنیا پرستان بر آن رخ ساییده بودند، تکیه زد.
امام سجاد(ع): «واِنَّ لِلْعَبّاسِ عِنْدَاللهِ عزّوجلَّ مَنْزلَهٌ یَغْبِطُهُ بِها جَمِیعُ الشُّهَداءِ یَوْمَ الْقِیامَه؛ برای عباس در پیشگاه خداوند بزرگ مقامی بس ارجمند است که همه شهیدان در روز قیامت به آن مقام غبطه می خورند».[۱]
امام صادق(ع): «کانَ عَمُّنا عباسُ بْن عَلِیٍّ؛ نافِذَ الْبَصِیرَهِ صُلبَ الْاِیمانِ جاهَدَ مَعَ اَخِیهِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ و أبلی بَلاءً حَسَناً؛ عموی ما عباس پسر علی، بینشی تیز و دقیق و ایمانی محکم و استوار داشت، در رکاب برادرش با دشمنان جهاد کرد و به خوبی از عهده آزمایش الهی برآمد و به مقام شهادت رسید».[۲]