وعده و عمل

نویسنده : مرتضی احسانی در۱۱ دسامبر, ۲۰۱۵.

مرید پیر مغانم، ز من مرنج ای شیخ!

چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد

نقل شده در آخرین سالی که مرحوم دری در قید حیات بود، شب هشتم محرم جوانی قبل از منبر از ایشان سؤال می کند که: من معنی این بیت را نمی دانم. مراد از این شعر چیست؟

مرید پیر مغانم زمن مرنج ای شیخ

چرا که وعده تو کردی، او بجا آورد

مرحوم دری وعده کردند با جوان که جواب این سؤال را در بالای منبر بدهند تا برای همه قابل استفاده باشد.

مرحوم دری در فراز منبر قضیه نهی شدن حضرت آدم – سلام الله علیه – از خوردن گندم و داستان نان جوین خوردن امیرالمؤمنین – صلوات الله علیه – را در تمام مدت عمر بیان کرد و حتی این که آن حضرت در تمام مدت عمر ابدا نان گندم نخورد و از نان جوین سیر نشد. سپس گفت:

“مراد از شیخ در این بیت، حضرت آدم (ع) است که وعده نخوردن از درخت گندم را در بهشت داد ولی به آن وفا نکرد و از امر خداوند سرپیچی نمود و گندم را تناول کرد . و مراد از پیر مغان حضرت امیرالمؤمنین (ص) است که با این که کسی از او وعده ای نگرفته بود ولی او در تمام عمر نان گندم نخورد.”

جوان این را شنید و رفت تا این که قبل از پایان سال، مرحوم دری فوت کرد.

گذشت تا سال بعد در دهه محرم – در همان شبی که این سؤال را از مرحوم دری کرده بود – وی را در خواب می بیند که آن بزرگوار به نزد او آمد و گفت:

“ای جوان! تو در سال قبل در چنین شبی از من معنی این بیت را پرسیدی و من آن طور پاسخ گفتم. اما وقتی مردم و به این دنیا آمدم فهمیدم که در معنی کردن آن بیت اشتباه کرده ام و قضیه از قرار دیگری است. بگذار به تو بگویم مقصود از “پیر مغان” و “شیخ” در آن بیت کیانند! مراد از شیخ، حضرت ابراهیم (ع) و مراد از پیر مغان حضرت سید الشهداء (ص) است. چرا که ابراهیم (ع) وعده کرد اسماعیلش را در راه خدا قربانی کند ولی این وعده عملی نشد. اما حسین (ص) با این که وعده ای نکرده بود، علی اکبرش را در راه خدا قربانی کرد.